Mijn zoektocht naar zelfliefde

Waar zal ik beginnen?
Het is namelijk niet zo dat je op een dag wakker wordt en denkt; “Já, nu begin ik mijn
zoektocht”. Nee, het is een heel proces dat vaak begint met een moment waarop je niet meer anders kan.
Als kind op de basisschool was ik nogal aanwezig. Ik was altijd al een ondernemend kind, dat altijd “aan” stond.
Ik had mijn eigen programma en deed lekker mijn eigen dingetje. Voor een juf of moeder is dat natuurlijk best wel een uitdaging. Ik kreeg dan ook regelmatig te horen, dat het wat rustiger mocht of dat ik moest blijven zitten en luisteren.

Ik wilde als kind dolgraag voldoen aan al die richtlijnen, maar dat ging erg moeizaam. Ik begon mij aan te passen aan het ideaalbeeld dat anderen graag wilden zien.
Pas op latere leeftijd realiseerde ik mij dat ik eigenlijk een leven leidde, dat niet voor mij was. Het pleasen van anderen en het een ander naar de zin maken, komt hier vandaan.

Toen ik naar het voortgezet onderwijs ging, kwam langzaam de vrijheid om mijn eigen dingen te doen. Toen ik 10 jaar bevriend was met mijn bestie, leek het mij leuk om een fotoshoot te doen. Ik had via Hyves foto’s gezien bij iemand en dat leek mij ook fantastisch om te doen.
Die shoot was voor mij een openbaring!

De fotograaf had direct door dat ik wel wat lef had. Mijn allereerste foto was dan ook een heftige schreeuwfoto. Maar ik mocht ook mijn stoere, zachte en gekke kant laten zien. Na die shoot zag ik; ik ben dan misschien aanwezig en ondernemend voor mijn omgeving, hier komt het juist heel goed uit de verf. Mijn bestie was heel anders van karakter en vond het, logischerwijs, super spannend. Iets waar ik dus helemaal geen last van had en waar ik erg verbaasd over was.

Dit was het moment, dat ik mij realiseerde dat ik goed ben zoals ik ben. Een ander kan mij wel vertellen dat ik nogal ‘aanwezig’ ben; als ik mij daar goed bij voel dan is dat prima! Kortom; een ander vertelt je niet altijd de waarheid.
Ik leerde in die periode ook te doseren. Je mag aanwezig zijn, maar moet ook rekening houden met de wensen van een ander. Niet alleen begon ik los te komen van de ideeën die de omgeving van mij had, ook mijn zelfbeeld werd anders.

In de pubertijd was ik iets ‘dikker’ dan de rest. Dacht ik.
En zoals, volgens mij, ieder meisje doormaakt, was ik niet tevreden. In mijn hoofd had ik een bepaald beeld van mezelf.
Dat dit niet helemaal klopte met de realiteit, zag ik op de foto’s van de vele fotoshoots die ik deed.

Imiddels werk ik dagelijks als full-time (boudoir)fotografe. Als het gaat om je zelfbeeld, weet ik precies hoe dat gaat: je staat voor de spiegel, vergelijkt jezelf met de vrouwen die je voorbij ziet komen op social media en baalt!
Want alle vrouwen die op social media voorbij komen, zijn immers super tevreden met zichzelf. Althans, zo lijkt het.

Je baalt van het feit dat jij een lichaam hebt dat niet strak is, niet egaal of niet vergelijkbaar met die vrouwen. Maar ik weet dat jij die vrouw kan zijn! Het sensuele, het zelfvertrouwen en de vrouwelijkheid zitten gewoon in jou.

Weet, dat jouw lichaam voor je werkt, ademt, kinderen kan baren en het soms zwaar te verduren heeft. Dat laat zijn sporen na en dat is helemaal oké!
Weet ook, dat de vrouwen die je voorbij ziet komen op je socials er soms een dagtaak aan hebben met sporten en voeding om er zo uit te zien en ook heel veel dingen laten

Altijd ben ik een optimist geweest met een sterk karakter. Langzaamaan werd ik liever en zachter voor mezelf. Ik kreeg complimenten over mijn foto’s en ontmoette zelfs iemand die zei dat ze fan van mij en mijn foto’s was.

Een compliment écht ontvangen, durven spreken in een groep, in de spiegel kijken en mezelf een compliment geven. Ik heb het allemaal moeten leren en er heel veel aandacht aan moeten geven. Maar beetje bij beetje, maakte ik mij los van bepaalde ideeën en gewoontes en kon mijn eigen pad kiezen.

Zo ben ik gek op dansen, moet ik regelmatig mediteren om mijn hoofd tot rust te brengen en ben ik mijn impulsiviteit gaan omarmen. Ik ben niet meer gevoelig voor de meningen van anderen en durf nu veel meer te luisteren naar mijn gevoel.

Mijn lichaam en zelfbeeld blijven altijd een puntje om aan te werken en werken is een valkuil, waar ik mij geheel in kan verliezen.
Ook die punten horen bij mij en zijn helemaal oké!

Als ik íéts geleerd heb in mijn zoektocht naar zelfliefde dan is het: het omarmen van alles inclusief je valkuilen en mindere punten.